De Witte Tempel
Veel mensen kennen Wat Rong Khun alleen als de “Witte Tempel”. Men kan deze schitterende tempel vinden in Chiang Rai. Deze stad ligt tussen de heuvels in het noorden van Thailand. Lokaal kunstenaar Chalermchai Kositpipat is verantwoordelijk voor de Witte Tempel, welke hij zelf heeft gerenoveerd. De oude Wat Rong Khun was aan vernieuwing toe en niemand nam het initiatief om deze te renoveren. De hele renovatie werd dan ook bekostigd door de kunstenaar zelf. Investeerders laat hij niet toe. Wel donaties, welke een maximaal bedrag van THB 10,000 mogen hebben.
Sinds 1997 heeft de Witte Tempel haar deuren geopend voor het publiek. Maar de tempel is nog lang niet af. De studenten van Mr. Kositpipat zijn nu allen verantwoordelijk voor de renovatie. Zij verwachten dat de Witte Tempel niet voor 2070 af is. Tegen de tijd dat het af moet zijn, zouden er negen gebouwen op het terrein moeten staan, inclusief het “Gouden Gebouw”.
Een Onconventionele Schat
Als men van Chiang Mai naar Chiang Rai rijdt, kan men de tempel niet missen. Stukjes glas in het pleisterwerk en de witte kleur schitteren in de zon. De witte kleur van het bouwwerk representeerd de puurheid van Boeddha. Terwijl de stukjes glas de wijsheid van Boeddha representeren.
Wat Rong Khun onderscheidt zich in veel aspecten. Om te beginnen is de tempel privé eigendom. Wanneer men over het terrein wandelt kan men niet ontkomen aan de griezelige details. De Witte Tempel is ook vergeven met fabelachtige figuren. De beelden die gecreëerd zijn zo gedetailleerd dat men makkelijk een dag kan besteden met het bestuderen van de beelden. Hemel en hel zijn dicht bij elkaar afgebeeld en buitenaardse wezens zitten buiten op de bankjes en observeren de mensen die een bezoek brengen.
Wanneer men de brug oversteekt, ook wel genaamd de “Gate of Heaven”, dan loopt men over een meer. Het meer is gevuld met handen die reiken. De uitreikende handen symboliseren het verlangen. De brug zelf symboliseert de circel des levens: het leven, de dood en de wedergeboorte. Na de brug over te zijn gelopen komt men aan in het principiële gebouw, ook wel genoemd de Ubosot. Dit gebouw representeerd de menselijke geest. Binnen in het gebouw kan men een spectaculair tafereel aanschouwen van de verbeelding.
Ik zag Michael Jackson
Avatar, Elvis Presley, Kung Fu Panda en Michael Jackson, allen vullen de binnenmuren van de Ubosot op. Neo van de Matrix vliegt voorbij en Spiderman doet zijn eigen ding. Het mag dan allemaal wel niets met Boeddhisme te maken hebben, de kunstenaar wil op deze manier de jongere generatie verbinden met het Boeddhisme. De idolen en helden moeten die link leggen. Terwijl Michael Jackson zichzelf uit het gebouw moonwalkt en Superman het allemaal in gereel probeerd te houden, spreekt de verbeelding tot zich. Zowel aan de buitenkant als de binnenkant van de Witte Tempel.
Naast het compleet witte uiterlijk van de Witte Tempel is er ook een gebouw dat geheel goud is van kleur. Het is eigenlijk het toilet en de kleur en het gebouw symboliseren het materialisme van de mensheid. Het doen van boodschap nummer 1 of 2 is wel heel exclusief nu. De echte betkenis van het gebouw is het menselijke lichaam.